در بین ماهی های استخوانی و غضروفی نمونه هایی وجود دارد که قابلیت تولید
الکتریسیته را دارند . این نمونه ها به دو منظور برق تولید می کنند : 1- جهت شکار :
این نمونه ها با برق تولیدی خود که به صورت پالسی آزاد می کنند طعمه را کشته یا
فلج کرده و به راحتی از طعمه تغذیه می کنند .
2- نمونه هایی که برق تولیدی خود را به صورت موجی آزاد می کنند ، از آن برای
ارتباط با همنوعان ، تعیین قلمرو و آشکار سازی نمونه ها یا اجسام ، عمدتا در اعماق
دریا استفاده می کنند .
الکتریسیته ی نوع اول گاهی به بیش از 500 ولت هم می رسد در حالی که در نوع دوم
برق تولیدی معمولا کمتر از 50 ولت است .
نوعی مار ماهی بنام Electrophorus الکتریسیته ای نزدیک به 550 ولت آزاد می
کند . همچنین نوعی سفره ماهی به نام Torpedo که به ماهی برقدار مشهور است
برقی نزدیک به 50 ولت تولید می کند .
در برخی نمونه ها اندام تولید کننده برق یک سوم وزن بدن را به خودش اختصاص می
دهد . اندام و اعضاء در ماهی ها از عضلات تمایز یافته به وجود آمده است . سلولهای
تشکیل دهنده ی این اندام الکترو پلاک نامیده می شود . هر سلول برق ناچیزی تولید می
کند ، اما چون تعداد این سلول ها زیاد است و مدار بندی آنها به صورت سری است ،
بنابراین الکتریسیته های ناچیز با هم جمع شده و ولتاژ بالایی را می سازد .
از سوی دیگر گروه سومی از ماهی ها هستند که قابلیت تولید برق را ندارند ولی توانایی
بالایی را در دریافت برق دارند . کوسه ها از این نوع هستند .
آزمایش ها نشان داده که اگر قدرت بینایی و بویایی کوسه ها مختل شود ،همچنان قادرند
طعمه شان را به صورت موفقیت آمیزی شکار کنند . مشروط به اینکه طعمه قابلیت تولید
الکتریسیته ی موجی را داشته باشد . بدلیل اینکه مداوم است ولی الکتریسیته ی پالسی ،
دفعه ای است .
در این نمونه ها سلول های ویژه ای با حساسیت بالا جهت دریافت الکتریسیته وجود دارد
، این سلول ها در همه جای بدن بویژه در ناحیه ی پوزه مستقراند و سیستمی را به نام
آمپول لورنزین تشکیل می دهند .