یکی از مهم ترین اثرات و فواید فضای مجازی اینه که آدما میتونن بدون اینکه دیده و شناخته بشن با هم حرف بزنن،شاید بگید اینکه یه نکته منفیه! ولی به نظر من این رفتار ماست که به یک امکان وجهه مثبت یا منفی میده.
این به خود انسان بر میگرده که از شرایط و امکانات استفاده کنه یا سوء استفاده.
حرف زدن بدون دیده شدن این امتیاز رو داره که ترسی وجود نداره ،ترس از اینکه مبادا آبروم بره! نکنه همه بفهمن مشکل من چیه و...
از طرفی حتما هر کسی چیزی رو میدونه و راهی رو بلده که شاید هرگز به فکر دیگری هم نرسه در حالی که تنها راه حل مشکل اونه.
تجربیات مثل هم نیستند،پس آدما مثل هم نیستند.
به نظر من هر آدمی تو هر سن سال و شرایطی که باشه مملوء از تجربه است،چون حتما شرایط و موقعیت هایی که آدما در طول زندگی شون دارند با هم متفاوته و شرایط مختلف،دید های متفاوتی رو ایجاد میکنه و دید های مختلف اسم دیگه ی راههای مختلف اند.
میگن همیشه برای حل یک مسئله چند تا راه حل وجود داره.
زیاد دنبال ربط این حرفها با اسم و محتوا و موضوعیت وبلاگ نگردید چون به هم ربطی ندارن.
هدف من اینه که از این فرصت هم کلام شدن با بقیه استفاده کنم تا نگاه های جدید و راه های جدید حل مسائل مختلف رو یاد بگیریم. توی مسیر این هدف من سعی میکنم برای سوال کردن و پاسخ داشتن، خودم رو دوپینگ اطلاعاتی کنم و همین آرزو رو هم برای بقیه دارم.
از همه مخاطبان این وبلاگ هر چند که انگشت شمار باشند دعوت میکنم سوال مطرح کنند و تجربه ها شونو بیان کنند(توی زمینه های اجتماعی،فردی،فرهنگی،خانوادگی،اخلاقی،شخصیتی،ظاهری،باطنی،اعتقادی و....)
و باز از همه مخاطبان میخوام دنبال جواب سوال ها باشند و اظهار نظر کنند،اول بخاطر بیشتر دانستن خودشون و دوم برای یاد دادن به بقیه.
قطعا این سوال و جواب ها صرفا تخصصی نخواهند بود چون ما متخصص نیستیم،اما تجربه که داریم،دیدیم،شنیدیم،و گاهی اوقات از نزدیک لمس کردیم .بعضی اوقات شنیدن و بکار بستن یک تجربه مشابه میتونه از ده ها کلاس درس و جلسه سخنرانی مطلوب تر و اثر بخش تر باشه.
