اتـــاق زیست

میکروتوبول ها در سلولهای یوکاریوتی در دو طبقه جای می گیرند :

1-میکروتوبول های پایدار : این نوع در برابر تمام فیکساتور ها مقاوم هستند . موادی مثل کلشی سین ، وینبلاستین ، پودوفیلین هیچ اثری روی آنها ندارد . به درجات مختلف دماو فشارهای اسمزی مقاوم هستند . همانند تاژک ها و مژک ها .

2-میکروتوبول های ناپایدار : این نوع توسط تمام فیکساتور ها به جز گلوتار آلدئیدی تخریب می شوند . موادی مثل کلشی سین ، وینبلاستین و پودوفیلین باعث تخریب آنها می شود . در درجه کمتر از 4 درجه سانتیگراد تخریب می شوند . در برابر فشارهای اسمزی نامناسب تخریب میشوند . مثل دوک های تقسیم .

میکروتوبول ها اساسا از توبولین Tubulin و مپ ها Maps ( پروتئین الحاق شده به میکروتوبول ) ساخته شده اند .

توبولین یک دیمر ( دوتایی ) است . و از دو منومر تشکیل شده است ( a , B ) . این دو مونومر از نظر ترکیب شیمیایی و وزن مولکولی با هم فرق دارند ولی از نظر عملکرد با هم تفاوتی نمی کنند .

این دو مونومر تحت یک فعالیت کینازی وابسته به CAMP ( آدنوزین مونو فسفات حلقوی ) ایجاد دیمر می کنند . این دیمر ها تحت شرایط پلیمریزاسیون ( افزایش یون منیزیم ، کاهش کلسیم ، حضور GTP و MAPs ) به هم می پیوندند و رشته های ابتدایی را ایجاد میکنند .تعداد این رشته ها بسته به گونه جاندار دارد مثلا در انسان تعداد این رشته ها 13 عدد است .

عده ای گمان میکردند که GTP نقش تامین کننده انرژی را دارد ، به همین منظور آزمایشی صورت گرفت به این ترتیب که در لوله آزمایش شرایط پلیمریزاسیون را فراهم کردند اما به جای اضافه کردن GTP آنالوگ آن را اضافه کردند ( این ماده همانند GTP است ولی قادر به آزاد کردن انرژِی نیست ) . در شرایط فوق پلیمریزاسیون صورت میگیرد پس نقش GTP آزاد کردن انرژی نیست . با بررسی های انجام گرفته معلوم شد که GTP باعث تغییر شکل فضایی توبولین ها می شود و آنها را مناسب برای پلیمریزاسیون میکند .

مپ ها هم نقش توازنی یا تعادلی را دارند .